Θείο: Μεγάλες ποσότητες θείου εξορύχθηκαν κατά την αρχαιοελληνική περίοδο στην Μήλο. Χρησιμοποιήθηκε για απολυμαντικούς, αντισηπτικούς και θρησκευτικούς σκοπούς.
Πωρόλιθος: Χρησιμοποιήθηκε από την αρχιτεκτονική σε μεγάλες οικοδομές και δημόσια κτίρια.
Τραχείτης: Ο τραχείτης χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή μυλόλιθων (μυλόπετρες) για άλεση δημητριακών αλλά και σκληρότερων υλών. Πιθανόν εξαγόταν και στο Λαύριο για την κατάτμιση του μεταλλεύματος.
Καολίνης: Τον χρησιμοποιούσαν οι ζωγράφοι για να επιτύχουν το λευκό χρώμα. Χρησιμοποιήθηκε ακόμα και στην αγγειοπλαστική. Στην Ελλάδα υπάρχει καολίνης κατάλληλος για τη χαρτοβιομηχανία και τη βιομηχανία τσιμέντων σε ορισμένα νησιά του Αιγαίου και κυρίως στη Μήλο, στη Λέσβο και στην Κίμωλο.
Κίσσηρης (ελαφρόπετρα): Χρησιμοποιήθηκε για την λείανση των μωσαϊκών, των δερμάτων κ.τ.λ.
Η ελαφρόπετρα της Μήλου είναι μια μαρτυρία της ηφαιστειακής δραστηριότητας του νησιού.
Αλουνίτη (στυπτηρίας): Χρησιμοποιήθηκε στην φαρμακευτική ως δραστικό φάρμακο ή συστατικό φαρμάκων.
Μπεντονίτης: Συνδετικό υλικό της άμμου καλουπιών χυτηρίων και συστατικό στην σφαιροποίηση σιδηρομεταλλεύματος. Θιξοτροπικό πρόσθετο για θεμελιώσεις, σήραγγες και εκσκαφές, στεγανοποίηση χωματερών, βοηθητικό στην παραγωγή χάρτου, την απομελάνωση χάρτου από ανακύκλωση και στα αυτογραφικά χαρτιά, Κατεργασία υδάτων και αποβλήτων, κεραμικά, βιομηχανίες ποτών, χημικές βιομηχανίες κ.α.
Περλίτης: Ψευδοροφές, μονωτικές πλάκες, σοβάδες, κονιάματα και άλλα χύδην δομικά υλικά, υποστρώματα φυτών – Βελτιωτικό εδαφών και φυτοχωμάτων, υδροπονικές καλλιέργειες, μέσα διήθησης χυμών, ποτών, ελαίων, χημικών, φαρμακευτικών και πετρελαϊκών προϊόντων, κρυογενικές μονώσεις, μονώσεις/κελύφη σωληνώσεων κ.λπ., συσσωμάτωση σκωριών χυτηρίων, πρώτη ύλη στην παραγωγή ποζολανικών τσιμέντων, πηγή αμόρφων πυριτικών κ.λ.π.
Ποζολάνες: Οι ποζολάνες είναι ηφαιστειακές γαίες (τόφφοι) συνήθως τραχειτικής-ανδεσιτικής προέλευσης που χρησιμοποιούνται στα υδραυλικά κονιάματα ήδη από την εποχή των Ρωμαίων, ίσως και προγενέστερα. Οι ποζολάνες που χρησιμοποιούνται σήμερα στη βιομηχανία τσιμέντου αφθονούν στην επιφάνεια του πλανήτη μας ενώ στην Ελλάδα μεγάλες ποσότητες υπάρχουν στην Κίμωλο, Μήλο, Ασπρονήσι, Γυαλί, Θήρα και Θηρασία.
Το όνομά τους το οφείλουν στην περιοχή Pozzuoli της Νεάπολης της Ιταλίας.
Η σημαντικότερη χρήση των ποζολανών είναι για παραγωγή των τσιμέντων με ποζολάνη (έως 20%) ή ποζολανικών τσιμέντων (20-48%), σύμφωνα με τις ελληνικές προδιαγραφές.
Πυριτικά: Το μικροκρυσταλλικό πυριτικό της Μήλου χρησιμοποιείται στην υαλουργία, στην κεραμική βιομηχανία (πλακάκια, κόλλες πλακιδίων, είδη υγιεινής, κεραμικές μάζες), σε οικοδομικές χρήσεις (κονιάματα blocks, διακοσμητικά πλακίδια), στη βιομηχανία χρωμάτων, σαν άμμος χυτηρίων, στην παραγωγή Υδρυάλου, στη βιομηχανία Πυριμάχων, στην τσιμεντοβιομηχανία.
Βαρύτης: Οι ιδιότητές του αυτές το καθιστούν χρήσιμο σε διάφορες βιομηχανικές και τεχνικές εφαρμογές. Το μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου βαρύτη, περίπου το 80%, χρησιμοποιείται για την παρασκευή πολφών εκπλύσεως γεωτρήσεων και κυρίως γεωτρήσεων (φρεάτων) αντλήσεως πετρελαίου. Η προσθήκη του βαρύτη αυξάνει το ειδικό βάρος των πολφών αυτών. ‘Άλλες χρήσεις, όπως η υαλουργία, η βιομηχανία ελαστικών, η χαρτοβιομηχανία και η χημική βιομηχανία, απορροφούν μικρότερες ποσότητες βαρύτη. Στην Ελλάδα, με το όνομα βαρυτίνη, είναι γνωστό το πτωχό σε άργυρο μετάλλευμα αργυρούχου βαρύτη, που συναντάται στα νησιά Μύκονο, Μήλο, Κίμωλο, Πολύαιγο. Μικρότερης σημασίας εμφανίσεις υπάρχουν στην Πελοπόννησο, στη Μακεδονία (Κιλκίς) και στη Θάσο.
Οψιδιανός: Σε αυτό τον ορυκτό οφείλεται η οικονομική ανάπτυξη και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων σε σημαντικό βαθμό. Χρησιμοποιείται για την κατασκευή λεπίδων με κοφτερές ακμές, που χρησιμεύουν ως μαχαίρια, ξύστρες και ξυράφια.
